Werkzoekende ingenieurs solliciteren zich suf

Gepubliceerd op dinsdag 1 oktober 2013

Werkgevers worden bedolven onder de anonieme cv's, weet de werkzoekende ingenieur die achter het net viste. Desalniettemin: met een gedegen voorbereiding, scherpe elevator pitch, de juiste referenties en een flinke dosis water bij de wijn moet het lukken. Toch niet gelukt? Laat het even los. Ga naar de bioscoop. "Maak jezelf niet gek."

Er wordt nogal eens beweerd dat er een chronisch tekort is aan hoogopgeleide technici. ‘In het tweede kwartaal van dit jaar lag de vraag 23 procent hoger dan in het tweede kwartaal van 2012', meldde Yacht onlangs in een persbericht. De vraag in de regio Rotterdam zou zelfs explosief zijn gestegen. Het Technologiepact Brainport liet nog geen half jaar geleden weten dat de regio Eindhoven een onstilbare honger zou hebben naar bèta's. Moord en brand werd er ook door de overheid geschreeuwd. Nederland zou achterop raken bij onze concurrenten in de rest van de wereld als dit zo doorging.

De vermeende tekorten worden echter niet onderschreven door actuele cijfers van het UWV. Het aantal ingeschrevenen met een hoger technisch beroep steeg tussen mei 2012 en mei 2013 met 63 procent van 4.400 naar 7.153. Nog opvallender zijn de feiten als we dit cijfer uitsplitsen. In geen enkele discipline liep het aantal ingeschrevenen terug. Zowel het aantal ingeschreven bouwkundigen, metaalkundigen, werktuigbouwkundigen, weg- en waterbouwers, elektrotechnici als procestechnici steeg.

De voorzichtige conclusie mag zijn dat er weinig reden is voor euforie en dat degenen die aan de bak moeten op de arbeidsmarkt zich maar beter goed kunnen voorbereiden. Hoe pakken ze dat aan? Waar lopen ze tegenaan? Wat zijn hun ervaringen met sollicitatiegesprekken? En wat zijn hun adviezen aan andere werkzoekers? Anouska Bongers, Robert-Jan Groenendijk en Stefan Hulsbosch vertellen over hun ervaringen op de technische banenmarkt.

Referenties
"Je hoort hier en daar wel over het tekort aan hoogopgeleide technici. We zouden ze uit het buitenland moeten halen. Nou, dat kan ik dus totaal niet pinpointen. Volgens mij is het aanbod juist enorm. Sinds ik in april werkloos werd, heb ik verschillende werkgevers gesproken. Mijn ervaring is dat je voor bijna 100 procent in het profiel moet passen, anders maak je totaal geen kans."

Ing. Anouska Bongers (39) kwam na vijftien jaar bij Nokia Siemens Networks tussen wal en schip terecht. Hoge personeelskosten noopten het bedrijf steeds meer werk te outsourcen naar Portugal en India. Daar kwam een reorganisatie overheen en Bongers' functie verviel. Er waren mogelijkheden om voor Nokia naar het buitenland te gaan maar Bongers koos voor haar gezin. In goed overleg werd besloten uit elkaar te gaan. Ze kreeg referenties mee en een gouden handdruk, deels uitbetaald in de vorm van een outplacementtraject.

Terugblikkend: "Natuurlijk was er boosheid. Daar moet je eerst vanaf voordat je een nieuwe stap kunt zetten. Een stuk reflectie. Het outplacementtraject heeft me wat dat aangaat enorm geholpen. Ik realiseer me nu dat het een zakelijke beslissing was, niets persoonlijks. Daar waren wel wat coachingsgesprekken voor nodig. Ik heb nog steeds contact met mijn coach. Als ik ergens mee zit, maken we een afspraak."

Bongers bezoekt carrièredagen, houdt haar Linkedin-account actueel en checkt een paar keer per week de projectmanagement-vacatures op Intermediair.nl, Stepstone.nl, Techniekwerkt.nl en UWV.nl. Ook sparren met oud-collega's behoort tot haar wekelijkse routine. Verder is het de kunst de tijd zinvol te besteden. Bongers doet aan fitness en yoga en zit in de medezeggenschapsraad van de school van haar zoon. Kortom: genoeg mogelijkheden om toevallig ergens tegenaan te lopen.

Elevator pitch
"Ik heb goede ervaringen met detacheringsbureaus als IUC, Qualified People, Burdoc en Selectum", zegt ir. Robert-Jan Groenendijk (45), die de afgelopen jaren werkte voor onder anderen KLM Equipment Services, Van Meeuwen, SAS en HSM. Sinds eind juli is Groenendijk werkzoekend. De detacheerders kunnen hem helpen aan een mooie functie op het snijvlak van techniek, commercie, kwaliteitsmanagement en machineveiligheid. Dat betekent: beschikbaar zijn zodra zich een nieuw project aandient.

Aangezien de banen niet voor het oprapen liggen, is Groenendijk bereid concessies te doen om ergens aan de slag te kunnen. De beschikbare functie mag wat beneden zijn niveau zijn. Hij stelt als het nodig is zijn salariseisen bij en is ook bereid verder te reizen als zijn nieuwe werkgever zich niet op fietsafstand mocht bevinden. "Dan moet het verder natuurlijk wel dik in orde zijn. Ook ik heb wensen."

Groenendijk heeft overigens niet de indruk dat het overschot aan hoogopgeleide technici zo groot is als er soms gesuggereerd wordt. Nederland is nog steeds een land dat zich profileert met innovatie, vindt hij. De handjes mogen dan goedkoper zijn in verre buitenlanden, de knappe koppen zijn corebusiness en kerncompetentie van de bv Nederland. Met het aanbod van banen komt het daarom wel goed.

Groenendijk: "Als technische bedrijven opdrachten binnenhalen, komen die vacatures vanzelf. Veel bedrijven werken met een kern van vaste medewerkers met daar omheen schillen van inhuurkrachten. Ze gaan pas werven en detacheerders benaderen als ze een nieuwe opdracht hebben. Voor mij is het zaak te weten welke bedrijven opdrachten binnenhalen en dan de detacheerders benaderen waarmee die bedrijven zaken doen. Ik moet alleen zorgen dat ik niet via meerdere bureaus bij dezelfde werkgever word aangeboden."

En het solliciteren zelf? Groenendijk: "Volgende week heb ik twee gesprekken, waaronder een met een chemisch bedrijf in de Botlek. Op internet oriënteer ik me allereerst. Wat zijn het voor bedrijven? Hoe presenteren ze zichzelf? Wat is hun bedrijfscultuur? Verder moet elke werkzoekende natuurlijk zijn elevator pitch kunnen dromen. Wat kun je goed? Wat vind je leuk? Wat wil je graag?"

Doorgeprikt worden
Ir. Stefan Hulsbosch (36) voerde drie sollicitatiegesprekken sinds hij begin maart zijn baan als bouwkundig adviseur verloor door een reorganisatie bij Nieman Raadgevende Ingenieurs. De gesprekken vonden -toevallig of niet- alledrie plaats in een ander vakgebied dan de bouwregelgeving waarin hij eerder werkzaam was. Hulsbosch werd twee keer uitgenodigd in verband met een functie als adviseur in de brandveiligheid. Het derde gesprek ging over een commerciële functie. De eerste twee gesprekken waren positief, gesprek drie was een slippertje: "Ik werd nogal doorgeprikt. Het is duidelijk dat mijn talenten niet in de commercie liggen."

Hulsbosch' overige sollicitaties, inschrijvingen bij detacheringsbureaus, activiteiten online en gesprekken met oud-collega's hebben nog niets concreets opgeleverd. Hij overweegt nu een coach in de arm te nemen en oriënterende netwerkgesprekken te gaan voeren. Wat dat laatste betreft: in zijn kennissenkring zoekt hij naar interessante contacten in andere branches, zoals civiele techniek en ict. Hulsbosch: "Die gesprekken voer ik liefst met mensen met leidinggevende functies, die werken bij leuke bedrijven en inzicht hebben in de situatie in hun vakgebied. Deze persoonlijke aanpak is onderscheidender en werkt denk ik beter dan een anoniem cv. Veel banen worden gevonden door toevallige contacten."

Verder is het volgens Hulsbosch belangrijk de ontspanning te blijven zoeken: "Als je iedere dag vier sollicitaties stuurt maak je jezelf gek. Ik beperk me tot de meest kansrijke. Om zo gemotiveerd mogelijk te blijven. Natuurlijk mis ik de structuur en contacten van een vaste baan. Dit probeer ik te compenseren met leuke dingen doen. Ik heb nu gelukkig veel tijd voor mijn 11 maanden oude dochter. Ik lees veel en doe klusjes in huis. Zeker, dat geeft voldoening, maar toch niet de voldoening van een leuke baan."