Arbeidsinspectie controleert geluidsniveau's discotheken

Gepubliceerd op maandag 14 september 2009

Het is weer leuk in de disco sinds er niet meer gerookt mag worden. En het wordt nòg leuker. De Arbeidsinspectie controleerde onlangs op te hoge geluidsniveau's, die blijvende gehoorschade kunnen veroorzaken. Over beukende bassen, oordopjes en onwillig personeel.

In hartje Naaldwijk zit de stemming er goed in op deze zaterdagavond. De terrassen zitten vol. Jongeren vervoeren kratten bier van a naar b en politieagenten delen bekeuringen uit. Er wordt gezoend en gezongen. Een wildplasser doet opvallend weinig moeite om onopgemerkt te blijven. De meeste mensen zijn hier voor hun plezier, maar voor Herman Bokma van de Voedsel en Waren Autoriteit en Peter van Batenburg van de Arbeidsinspectie is er werk aan de winkel. Ze gaan het geluidsniveau meten in discotheek 't Teejater, de grootste danstempel van het Westland.

Eigenaar Fred Diepenveen van 't Teejater is verrast door het bezoek maar heeft niets te verbergen en... niets te willen: de controleurs hebben opsporingsbevoegdheid. "Ga maar naar binnen. Ja hoor, de journalist mag ook mee. Wel eerst even door het detectiepoortje." Het is mistig in ‘t Teejater. De bassen beuken stevig op Billy Jean van Michael Jackson. De meisjes op de dansvloer bewegen ritmisch op en neer, de jongens aan de bar nemen nog een biertje en Herman Bokma neemt zijn geluidsmeter uit de tas om achter de bar aan de slag te gaan.

Collega Van Batenburg voert ondertussen gesprekken met de barmedewerk(st)ers. Jawel, ze hebben otoplastieken (oordopjes) gekregen van hun baas. Nee, ze dragen ze niet. Van Batenburg knikt. Zo gaat het vaker. "Ze zijn te jong om te beseffen dat gehoorbeschadiging altijd een handicap zal blijven." Hij noteert de bevindingen op zijn inspectielijst.

Discotheken in heel Nederland zijn de afgelopen periode gecontroleerd op geluidsoverlast. Ook in 2000 was dat het geval. Destijds bleek dat er nog veel moest verbeteren. Hebben eigenaren hun huiswerk gedaan? Dat is de vraag. De Arbeidsinspectie let op alles. Hoe zijn de speakers geplaatst? Zijn er afspraken gemaakt met de dj? Kan de bar afgeschermd worden van het geluid in de zaal? Worden de otoplastieken gedragen?

Discotheekeigenaren zijn verantwoordelijk voor gezond werken en moeten erop toezien dat hun personeel vanaf 85 dB(A) de otoplastieken draagt. Maar het personeel moet ook meewerken. Het probleem is dat medewerkers vaak weigeren de dopjes in te doen. "Het boeit ze niet", weet Bokma. "Ze vinden het irritant om die dingen in te hebben. Met alle gevolgen vandien. Het is net als met roken. Van één avond roken krijg je geen longkanker. Regelmatig onbeschermd bij 100 dB(A) in een discotheek werken, leidt echt tot schade. Het is verraderlijk want je wordt niet gewaarschuwd door pijn."

Bokma is klaar met meten. Samen met Van Batenburg neemt hij de resultaten door. Poeh! Toch wel hoog. De bar achterin de zaal zat op 88 dB(A), de bar voorin op 90.2 en de dansvloer op 91.2 (met een piek van 113.7). De resultaten worden later besproken met de eigenaar. Bokma en Van Batenburg zijn er niet opuit om ondernemers te pesten. Ze zijn uitdrukkelijk gevraagd ‘met verstand en gevoel' te handelen, ook omdat discotheekeigenaren soms heetgebakerde mannetjes zijn. Die hebben weinig geduld met onredelijke inspecteurs.

In het magazijn van ‘t Teejater, verlost van de decibellenterreur, gaan de inspecteurs het gesprek aan met eigenaar Fred Diepenveen, een kalme, hardwerkende ondernemer. Diepenveen heeft drie medewerkers in vaste dienst en zo'n twintig jonge uitzendkrachten. Hij legt uit dat de otoplastieken altijd klaar liggen maar dat hij zijn personeel niet kan dwingen. Van Batenburg denkt er anders over: "Je kunt de regel instellen dat niet dragen bestraft wordt. Tot ontslag toe."

Op maat gemaakte otoplastieken zijn het meest veilig. Ze kosten 130 euro per paar. Maar dan heb je ook wat. Het harde gezoem uit de speakers wordt weggefilterd terwijl een bestelling van een klant goed hoorbaar blijft. Diepenveen is echter niet enthousiast over otoplastieken op maat laten maken voor uitzendkrachten want die zijn vaak na een paar weken alweer vertrokken. Zoals alle ondernemers klaagt hij over de regelgeving: "Het wordt ons heel moeilijk gemaakt. Ooit hebben we een chique bureau ingehuurd voor de opstelling van de speakers en doormeten van het geluid. We hebben veel geld gestoken in detectiepoortjes en rookcabines. Wat schieten we ermee op? Niks! Er komen minder klanten. En nu dit weer."

Diepenveen zucht. Soms raadt hij zijn zoon af om de zaak over te nemen. Het is nauwelijks nog rendabel. De dorpsjeugd koopt eerst drie kratten bier (voor de prijs van twee) bij de supermarkt en gaat pas naar de disco als alles op is. Nog een zucht. Diepenveen krijgt een waarschuwing per brief thuisbezorgd omdat zijn personeel de gehoorbescherming niet droeg. En hij moet zijn programma van aanpak voor geluidsreductie toesturen. Het is een alleszins redelijk gesprek, maar de sentimenten liegen niet. De discotheekeigenaar voelt zich duidelijk in het pak genaaid.