De zoektocht naar het kleinste deeltje liep op niks uit: het bestaat niet.

Moleculair bioloog over gedrag en kwantumfysica

Gepubliceerd op maandag 20 maart 2023

Moleculaire bioloog en psychodynamisch therapeut Lianne Hermers gebruikt inzichten uit de kwantumfysica en epigenetica om haar cliënten te helpen. Lange tijd durfde ze niet met deze kennis naar buiten te komen, bevreesd voor kritiek vanuit de farmaceutische industrie (die medicijnen wil verkopen). Nu is ze los. De crises in de samenleving vragen erom: “Je kunt je leven creëren zoals je wilt. Met mijn werk laat ik zien dat medicijnen vaak helemaal niet nodig zijn.”

Toen Lianne Hermers als 7-jarige voor het eerst door een microscoop naar haar hand keek, ging er een wereld voor haar open. Wat zag ze? Wat voelde ze? Wie was ze? Die vragen lieten haar niet meer los, ook niet toen ze ging studeren aan de Radboud Universiteit in Nijmegen. Onderzoek naar kwantumfysica en epigenetica werd haar fascinatie en haar passie. Wat is materie? Hoe werkt ons lichaam? Hoe werkt onze geest? Dat zijn voor haar de levensvragen die ertoe doen.

De wetenschap is voor Lianne een solide fundament voor gezondheid en geluk. De kloof tussen wetenschap en menselijke waarden lijkt soms enorm. Toch is dat slechts schijn. De kwantumfysica heeft aangetoond dat in de wereld van de allerkleinste deeltjes andere natuurwetten gelden dan altijd werd aangenomen. Welnu, wat geldt op het allerkleinste niveau, moet wel overal en altijd gelden, voor alles en iedereen. Zo wordt wetenschap concreet voelbaar in ons. De een noemt het bewustzijn, de ander spreekt over licht of liefde. Hoe dan ook: het is meetbaar en waarneembaar. Voor de spirituele mens is dat nooit een geheim geweest.

Lianne, je hebt biochemie, life science en moleculaire biologie gestudeerd. Tijdens je studie werd je belangstelling gewekt voor kwantumfysica en epigenetica in relatie tot psychologie. Kun je daar iets meer over vertellen?

“Tijdens mijn studie kreeg ik uitleg over hoe je brein biochemisch gezien werkt en de stoffen die vrijkomen bij bepaald gedrag en verslavingen. Ik werkte aan een onderzoek naar dyslexie. Bij die aandoening is een erfelijke component actief, op DNA-niveau. Maar het klinisch beeld van mensen die dyslexie hebben kan heel verschillend zijn. Misschien is het ene kind ernstig dyslectisch en het andere kind nauwelijks. Volgens de wetenschap kon dat helemaal niet. De verklaring zit in de omgevingsfactoren. Hoe reageren de ouders? Krijgt het kind erkenning? Is de juiste begeleiding beschikbaar? Daar komt de epigenetica in beeld. Het principe van epigenetica is dat een gen kan blokkeren en iemand helemaal niet ziek hoeft te worden. Of andersom. Gedrag als invloed op erfelijkheid was voor mij een eye-opener. Ik lag op dat moment in een scheiding en wilde weten waarom het mis was gegaan. Ik had angsten. Op basis van de epigenetica kon ik me afvragen of ik mijn angsten misschien zelf creëerde. Dat gaf nieuwe inzichten. Gedrag maakt uit. Voor je lichaam. En voor je leven.”

Waar komt epigenetica vandaan?

“De naam epigenetica is in 1942 bedacht door de Engelse bioloog Conrad Waddington. Epigenetica betekent letterlijk ‘boven het DNA’. Nog preciezer: markeringen rondom het DNA die genen aan en uit kunnen zetten. Vroeger dacht men dat ons DNA ons gedrag en onze fysieke kenmerken bepaalde en dat zoals we waren niet te veranderen of ontwikkelen was. Nieuw wetenschappelijk onderzoek laat zien dat veel genen elke dag aan en uit worden gezet door gedachten, gevoelens en overtuigingen.”

Hoe leg je kwantumfysica uit aan dummies?     

“Kwantumfysica onderzoekt het gedrag van de allerkleinste deeltjes, die zó klein blijken te zijn dat de gewone Newtonse natuurkunde niet meer opgaat. Het klopt dat alle materie opgebouwd is uit moleculen en dat moleculen bestaan uit twee of meer atomen. Die zijn weer opgebouwd uit kleinere deeltjes: protonen, elektronen en neutronen. Men ging er altijd vanuit dat de ‘allerkleinste’ deeltjes ondeelbaar waren. Om erachter te komen of dat echt zo was, werden deeltjes versneld tot 99,99 procent van de lichtsnelheid en zó hard met elkaar in botsing gebracht dat ze in tweeën braken, de zogenaamde quarks. Daarvoor zijn experimenten gedaan bij het CERN in Genève met een Large Hadron Collider, een enorme ondergrondse deeltjesversneller. Later werden nog meer deeltjes ontdekt, zoals leptonen en bosomen. En toen kwamen ze erachter dat het allerkleinste deeltje helemaal niet bestaat. Deeltjes zijn op te delen tot in het oneindige. Door moderne meetapparatuur is er een voor de wetenschap onbekende wereld opengegaan: materie bestaat niet uit vaste deeltjes maar uit pakketjes verdichte energie. Het lijkt erop dat de spirituele mens dat al wist vanaf het begin van de mensheid.”

Waardoor werd je getriggerd om therapeut te worden?

“In die tijd, we praten over 2006, zag ik What the Bleep Do We Know? Die film toonde het dubbel split-experiment, een natuurkundig experiment waarmee wordt aangetoond dat licht en materie zich soms als deeltjes en soms als golven gedragen, en soms allebei tegelijk. Uit het dubbel split-experiment blijkt dat als de beweging van elektronen niet wordt waargenomen, deze zich als golven gedragen. Als ze wel worden waargenomen, implodeert de golffrequentie en nemen de elektronen een vaste plek in. Waarneming is dus heel belangrijk. Zonder waarneming ontstaat superpositie. Deeltjes kunnen dan op meerdere plekken tegelijk zijn. Ik dacht: wat is dit? In mijn studie had ik niet geleerd dat materie zich als licht kan gedragen en kan bewegen volgens een golffrequentie. Door onderzoeksresultaten uit de kwantumfysica kwam spiritualiteit in beeld. Alles is energie en alles doordringt elkaar. Wij zijn één. Alles gebeurt nu. Tijd bestaat niet. Alles is er pas op het moment dat jij het waarneemt, want op dat moment implodeert de golffrequentie en gaat de energie zich vertonen als vaste materie. Met deze kennis wilde ik iets gaan doen. Als kind was ik gek van Tita Tovenaar. Nu voelt het alsof ik zelf kan toveren. Ik leer mijn cliënten hoe ze die kennis kunnen toepassen.”

Hoe pak je dat aan in je praktijk?

“In mijn praktijk haal ik bij mensen naar boven wat ze echt graag willen. Het mag zo groot zijn als ze zich kunnen voorstellen. Het is belangrijk dat ze vertrouwen hebben dat het gaat lukken. Hoe maakt niet uit. Ze zetten stappen in de richting van hun droom en bereiken die droom misschien op een manier die ze niet konden bedenken. Te vaak blijven we hangen in de manier waarop we iets voor elkaar willen krijgen.”

Werd kwantumfysica in relatie tot bewustzijn serieus genomen door de medische wetenschap?

“O nee. In het laboratorium hoefde ik er niet over te beginnen, dat was not done. Laboranten zaten in hun bubbel. Alles wat erbuiten viel en niet meetbaar was, kenden ze niet en zagen ze niet. Wat wel serieus genomen werd was epigenetica. Ik heb nog meegewerkt aan het human genome-project, waarbij het DNA van één persoon volledig in kaart werd gebracht. Met labs van over de hele wereld hebben we daar maanden aan gewerkt -nu kan dat waarschijnlijk in een uurtje. Wat ons opviel was dat maar 5 procent van al ons DNA codes bevat die eiwitten kunnen producen, de bouwstoffen van ons lichaam. De rest werd vroeger ‘junk DNA’ genoemd. Het zou nutteloos zijn. Daar waren we verbaasd over want er gaat wel veel energie voor celdeling naar die 95 procent. We kwamen erachter dat er structuren in zitten die met epigenetica te maken hebben. En niet alleen wij waren verbaasd. De hele wereld zit erbovenop om de codes van die 95 procent te ontrafelen.”

Wat zit er in die 95 procent?

“Die blijkt verband te hebben met zo’n beetje alle ziektes die je maar kunt bedenken. Van hartaandoeningen tot auto-immuunziektes. Ook is er verband met ons gedrag en blijkt het van invloed te zijn op gebeurtenissen die voorouders hebben meegemaakt. Uit een onderzoek naar de hongersnood in Nederland in de oorlog is gebleken dat de kinderen van vrouwen die bloembollen aten (en honger leden) allemaal obesitas kregen als volwassenen. De kinderen van de vrouwen die geen honger hadden geleden in dezelfde periode, kregen slanke volwassen kinderen. Dat is maar een voorbeeld. Er moet nog veel onderzoek gedaan worden naar die 95 procent.”

Je bent hier vijftien jaar mee bezig maar pas nu durf je ermee naar buiten te komen. Is de samenleving hier klaar voor?

“Voor de coronacrisis deelde ik mijn kennis op events en in zakelijke trainingen voor bedrijven. Ik was niet actief op internet. Ik wilde niet als zweverig gezien worden maar als wetenschapper. Ik was bang voor negatieve reacties want met mijn toepassing van de epigenetica kwam ik in het vaarwater van de farmaceutische industrie, die medicijnen wil verkopen. Ik heb zelf bij Intervet, op het Radboud en het LUMC gewerkt, dus ik ken de verdienmodellen van de medische wereld. Dat botst. Met mijn werk als therapeut laat ik zien dat medicijnen vaak helemaal niet nodig zijn. Veel ziektes kunnen we helemaal zelf oplossen met behulp van bewustzijn en wilskracht. Door corona staan veel meer mensen daarvoor open. Het collectieve bewustzijn is nu groot genoeg. En de nood is hoog: we zien nu zóveel crises in de samenleving. Daarom vind ik het belangrijk om hier nu mee naar buiten te komen.”

Gaan kwantumfysica en epigenetica ons denken en doen veranderen?

“Ik denk het wel, de tijd is er rijp voor. Onze interpretatie van de werkelijkheid begint te veranderen. Het lijkt erop dat we de werkelijkheid in onze geest creëren en dat de stoffelijke wereld een bedenksel is. Het zijn de hersenen die waarnemen en niet onze ogen. Eerst moet iets in ons bewustzijn komen voordat we het werkelijk gaan zien. Een mooi voorbeeld daarvan is de man in het apenpak die tussen basketbalspelers loopt in een aflevering van de illusionist Victor Mids. Pas als je het weet, zie je de aap lopen. De belangstelling voor deze onderwerpen is enorm. Kijk ook naar films als Avatar en The Matrix. Dat zijn heel goede vertalingen van hoe de werkelijkheid in elkaar zit. Of kijk naar topsporters. Zij passen visualisatie toe en zien zichzelf de beste zijn. Ze geloven en vertrouwen dat ze het kunnen en nemen daar de nodige actie op.”

Wat hoop je dat er met deze kennis gebeurt?

“Ik hoop op meer onvoorwaardelijke liefde en meer creativiteit want dan zijn mensen op hun best. Ik hoop ook dat mensen meer moeiteloosheid en rust gaan ervaren, beter met situaties om kunnen gaan en beter voor zichzelf, elkaar en de natuur gaan zorgen. Dit is het moment dat we verantwoordelijkheid kunnen nemen voor ons leven. We hoeven niet in angst te leven en hoeven niet steeds met de vinger te wijzen naar Den Haag en het World Economic Forum. We zijn  geen slachtoffers van de omstandigheden. We kunnen ons eigen leven zelf creëren.”