Who the [...] is Ton Verheijen?

Sinds ik in 1981 het Paleis van Versailles zag, ben ik schrijver. En sinds ik in 1995 afstudeerde aan de School voor Journalistiek, ben ik journalist. Daar kan ik vanalles over roepen, maar misschien is het leuker om anderen aan het woord te laten.

Op LinkedIn krijg ik soms bakken kritiek over me heen:

Wat een pure nonsens verkondigt die Ton Verheijen. Ga gewoon eens werken in plaats van onzin opschrijven.
When I was 56, I was also full of crap...
Uw mening kunt u als "goed" journalist en pseudo-arts toch wel in een paar woorden duidelijk maken ipv van in zo'n langdradig lulverhaal?

Gelukkig slaat de balans ruimschoots over naar het positieve. In 2006 kwam ik door de strenge selectie van Tekstnet, het crème de la crème van Nederlandse tekstschrijvers. Dit vonden de beoordelaars:

"Ton Verheijen kiest voor vlot taalgebruik dat dicht bij spreektaal ligt."
"Lekker lopende, bondige stukken met vlotte intro's en veel voorbeelden."
"Hier is een echte tekstschrijver aan het werk met een (te?) vlotte pen."
"Prettig leesbaar en licht verteerbaar. De start trekt de lezer het artikel in."

En dit vonden mensen die ik interviewde:

Diedert de Wagt, schrijver: "Knap hoe je in een heel eigen artikel mijn stem en opvattingen hebt weten te verwoorden. Ik vind dat je de inhoud van mijn boek recht doet. Ook vind ik de lijn van je stuk, waarbij het persoonlijke met het inhoudelijke wordt gecombineerd, erg sterk. Chapeau!
Henk de Ruiter op LinkedIn: "Wat een verademing deze journalist en wat dapper van Ton Verheijen! Hij durft wat alle zogenaamde kwaliteitskranten/media in Nederland niet durven. Hij benoemt de feiten. Step up and lead. Het gaat over onze gezondheid. Verdiep jezelf in de feiten en neem niet voor waar aan wat je dagelijks repeterend over je heen gestort krijgt op tv en in kranten."
Wim Tilburgs (Je Leefstijl Als Medicijn): "Ik stond in De Andere Krant en in De Correspondent. Twee keer precies hetzelfde onderwerp. Het stuk in De Correspondent kon niet tippen aan dat van jou."
Eddy Buiting (redacteur Eisma Vakmedia): "Ik vind het een goed verhaal. Mooi puntig, to-the-point en scherp. Echt zoals ik ze van jou verwacht en wat ik waardeer. Gaan we mooi mee uitpakken."
Arjan van Oosterhout (hoofdredacteur Twinkle Magazine): "Lekker verhaal, mooi werk! Muller kletst er stevig in."
Annelies de Jong (directeur IMOZ): "Goed hoor, hoe jij dit schrijft. Wat word ik hier toch blij van."
Resi Lankester (redacteur Yoga Magazine): "Wauw Ton, wat een mooi rakend verhaal. Er gaat heel veel rust vanuit. Bijzonder hoor."
Rik Sanders (redacteur Computable): "Mijn complimenten, mooi verhaal, bij vlagen spannend. Een boeiend inkijkje in een sector die we niet goed kennen. Knap!"
Christine van Hulst (beëdigd vertaler): "Leuk artikel, het enthousiasme spat er vanaf!"
Robert Verhaaf (kunstenaar): "Prachtig verhaal, goed geschreven. Bijzonder qua onderwerp. En met een mooie spanning erin. In één keer uitgelezen."
Ed Stibbe (oprichter Brand Preference): "Wat een ontzettend leuk stuk! Met veel vaart en energie verteld."
Hans Koster (coach): "Prachtig Ton, ik moet bijna huilen. Echt goed!"

De nieuwsgierigheid zat er bij mij al vroeg in. Als kind vroeg ik mijn vader het hemd van het lijf. Hoe lang duurt het voordat het licht van de zon de aarde bereikt? Wanneer is Europa gesticht? Zijn de allergrootste schildpadden groter dan een Volkswagen Kever? Vragen en nog eens vragen, dat ging de hele dag zo door. Hoe vaak weert een zebra de aanval van een leeuw af? Wanneer gaat een land failliet? Word ik groter dan 1 meter 85?

Op veel vragen heb ik een antwoord gekregen. Op minstens zoveel vragen hangt het antwoord nog in de lucht. Dat maakt de journalistiek zo'n fascinerend beroep. Ik doe het nu 22 jaar en het verveelt me nog steeds niet. Die interesse en verbazing zet ik om in mijn werk, het schrijven van artikelen.

Artikelen mogen kritisch zijn en schuren. Graag zelfs! Maar het is geen must. En zeker geen vooropgezet plan. Ik werk met open vizier. Zonder mijn ogen te sluiten voor wat zich aandient, probeer ik altijd het positieve te zien. Zo breng ik de wereld in beweging. Het is mijn taak en verantwoordelijkheid.

Ethiek heb ik hoog zitten. Natuurlijk kan het zijn dat geïnterviewden zich kritisch, beschuldigend of negatief uitlaten over personen, instellingen of bedrijven. Dan geldt het principe van hoor en wederhoor. Degene die wordt beschuldigd, krijgt de kans zich te verweren. Het is een van de leidende principes in de journalistiek.

Naast journalist en tekstschrijver ben ik yogi, danser, sportman, filmfanaat, kunstverzamelaar, bewonderaar van Raphael, Leonardo en Michelangelo, lange afstandswandelaar, stedentripper, kookgek, wijndrinker, bijna-geheelonthouder, muziekliefhebber, voetbaldier, kattengek en al 28 jaar samen met Annemarie. Mijn levensmotto? Just do it and b.