‘Gerrit, ik wil je bank niet meer’
Gepubliceerd op vrijdag 10 april 2015
Er bestaat bij mij kennelijk zoiets als een ‘nekslag' als het gaat om gelatenheid en tolerantie richting banken en grootverdieners. Die nekslag kreeg ik gisteren na een bericht in de krant. Hoe dat precies zit leg ik zo uit. Belangrijker is dat ik helemaal klaar ben met ABN Amro. Vanaf nu bankier ik bij Triodos.
Allereerst dat artikel op de voorpagina van de Volkskrant van 9 april. Uit mails en documenten ingezien door de redactie blijkt dat ING Nederland ‘het inzetten van uitzendkrachten die in aanmerking komen voor een vast contract niet langer wenselijk vindt omdat dit arbeidsrechtelijke risico's met zich meebrengt'. ING-managers worden gevraagd uitzendkrachten ‘zorgvuldig en persoonlijk' te informeren over het einde van hun verblijfstijd. ‘Zorgvuldig en persoonlijk informeren' is in deze context andere taal voor ‘efficiënt en zonder enige vorm van medemenselijkheid lozen'.
Dit ING Nederland beraamt een loonsverhoging van 28 procent voor topman Ralph Hamers. Ik weet niet precies wat de laatste stand van zaken is, maar als het aan de raad van commissarissen ligt, bedraagt zijn salaris 1,63 miljoen euro in 2015. Ook ABN Amro kwam vorig jaar in het nieuws omdat de bank besloot zijn honderd topmanagers een salarisverhoging te geven van twintig procent. Bestuursvoorzitter Gerrit Zalm verdient een jaarsalaris van 759.375 euro.
Enerzijds miljardenwinsten (ABN Amro boekte een netto-winst van 1,1 miljard euro in 2014) en stijgende salarissen voor de topbestuurders, anderzijds het lozen van uitzendkrachten. Het ergste van alles is dat het juist de allerbeste en trouwste uitzendkrachten zijn waar bedrijven vanaf willen. Zij presteerden dusdanig goed dat ze steeds opnieuw een tijdelijk contract kregen aangeboden. ING Nederland en tal van andere bedrijven zouden graag van hen af willen om de per 1 juli ingaande nieuwe ontslagregels te ontlopen.
Vandaag (10 april) heeft de ING ingebonden na forse kritiek op het ontslagplan. Maar het kwaad is voor mij reeds geschied, ondanks dat ABN Amro niet concreet in verband wordt gebracht met de genoemde ontwikkelingen. Ik heb genoeg van de traditionele Nederlandse bankensector. Het is klaar. Over en uit. Nekslag. Middelvinger. Overstapservice. Triodos Bank.
Zo'n acht jaar geleden, toen de kredietcrisis begon en ABN Amro vele miljarden aan staatssteun ontving -waar is dat geld gebleven?- besloot ik al dat ik deze bank mijn zuurverdiende spaarcentjes niet meer gunde. Nu is het ook gedaan met mijn lopende rekening bij ABN Amro. Gerrit, ik wil je bank niet meer. Je mag zonder mij verder. Maak er iets moois van.
Ik realiseer me dat mijn overstap ook, en misschien wel het hardst, gevoeld wordt door al die arme drommels in de flexibele schil. Ralph Hamers en consorten zouden deze hardwerkers, als dank voor bewezen diensten, zomaar tegen de muur te pletter laten lopen. Dat gaat dus (nog even) niet gebeuren. Ik leef met hen mee, want wat er gebeurt in de traditionele bankensector... daar lusten de honden geen brood van. De Triodos Bank mag nu bewijzen dat ze mijn vertrouwen waard zijn.